Beetje vreemde titel niet? Laat ik het je even uitleggen :
Mijn vrouw, Annemieke, werkt in de interieuremelarij als styliste. Bij Kembo in Veenendaal. Kembo staat voor 'kom eerst maar bij ons'. Je bedenkt het niet inderdaad. Door allerlei adviezen die vrouwlief in de kenissenkring geeft op interieurgebied heet zij daar KEMBA. Als in 'kom eerst maar bij Annemieke' So far so good.
Nu wil het geval dat wij in een huis uit 1926 wonen. Zeer sfeervol en eens wat anders volgens Kemba. En dat is natuurlijk wel zo maar daar moet je soms een hoop voor doen....Lees : moet IK een hoop voor doen.
De slaapkamer is aan de beurt. Papier is geduldig dus er waren zo een stuk of wat plannen gemaakt. Dat wel. Maar omdat wij 9 jaar geleden toen we in dit huis trokken niet al te veel tijd hadden hebben we een aantal zaken niet helemaal goed aangepakt. En daar pluk ik nu de zure vruchten van.
Zo liggen er op de vloer van onder naar boven : de originele planken vloer met daarop zeil uit de jaren 50, daarop liggen hardboardplaten, daarop linoleum, daarop groene vloerplaten en daarop de huidige vloerbedekking. Lekker warm aan de voeten, dat wel. Maar om het allemaal te verwijderen. Niet eenvoudig met die tig honder nieten!!
Dan het plafond. Mooie witte Agnes plafondplaten. Die dus los lieten omdat de vorige bewoner, een aannemer nog wel!, ze niet correct heeft vastgezet. Een tijdje terug kon er ineens een kastdeur niet meer open omdat het plafond naar beneden zakte...Toen die platen eruit waren bleek er nog een raggelwerk en een echt origineel zachtboard plafond achter te schuilen. Dat moest er dus ook maar even uit.....
Al met al zit er nu al een dag of 3 werk in van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, maar het sloopwerk is bijna klaar! Nog een uur of 3 en dan moet het af zijn. Op het behang afpellen na dan.
Kunnen we eindelijk aan de opbouw beginnen. En dat duurt een keer of 5 zo lang schat ik. In de avonduren uit te voeren natuurlijk.
Wordt dus vervolgd.
Hieronder een aantal foto's van vandaag. De 'schuldige' staat onschuldig, en natuurlijk met de handen IN de zakken, naar het plafond te kijken.
