dinsdag 30 september 2008

ENKA revisited, het binnenwerk

Vorig jaar in mei ben ik al eens een keertje naar de ENKA geweest. Toen met in totaal 5 man, gisteren alleen met camera kameraad Chris. Foto's van de vorige keer staan op www.jackomorren.nl in de eerste set reportagefoto's. En zin om hier weer eens te gaan fotograferen kreeg ik tijdens de ENKA experience. Ook die foto's, Golden Earring, in de eerste set reportagefoto's.

Er is al best veel gesloopt. Aan de achterzijde van het complex staat eigenlijk alleen de grote schoorsteen nog. Overal staan containers vol met troep, puin en schroot. Graafmachines rijden af en aan, drilboren hameren er lustig op los en werkauto's scheuren rond.

We hebben een uur of twee rondgekuierd en wat foto's gemaakt. Vooral van het verval. Er waren bijna geen persoonlijke zaken meer achtergebleven. Da's jammer want dit soort zaken maakt een UrbEx juist zo fascinerend.

In deze eerst blog foto's van de binnenkant. Het sloopwerk komt nog....

Klikken maakt de foto 1.000 pixels breed, terug naar de blog met "back" in je browser.












maandag 29 september 2008

De Halve Marathon van Texel

Wat nou Jack, sinds wanneer doe jij aan sport? Ik doe helemaal niet aan sport, daar ben ik niet op gebouwd en dat weten jullie best. Maar Annemieke loopt hard. Of doet aan hardlopen. Ik weet nooit precies hoe je dat nou zegt. Maar goed, hardlopen dus. Een hele halve marathon maar liefst! Op Texel want dat geeft het geheel toch wel een ander tintje. Het eiland waar 2 zussen van je wonen en waar je altijd met veel plezier naar toe gaat. Starten vanaf de boot met in totaal 1.600 andere lopers. Bijzonder. En daardoor natuurlijk extra leuk!!

Zondag 28 september was het spektakel. Na een gedegen voorbereiding van zeker drie keer per week hardlopen togen wij zaterdagochtend naar het Texelse eiland. Loopschoenen, broek, sokken en de envelop van de organisatie op zak betraden wij het eiland. Even krentenbollen, AA drink en bananen kopen voor de volgende dag en Annemieke was er klaar voor. Zaterdag werd er speciaal voor Annemieke pasta gegeten in huize Zijm. Vroeg naar bed en een fikse nacht slapen. Mooi uitgebalanceerd ontbijtje en een sportmassage van Wilma. Toch handig een zus die dat kan!

Om 13.30 zou de boot aan komen met daarop de lopers. Vanaf Texel dus met de boot van 12.30 naar Den Helder, de andere lopers inladen en dan naar het Texelse. Op de boot zal het wel gegierd hebben van de adrenaline lijkt mij.

Het was prachtig loopweer. Voor sommige wellicht iets te warm maar er scheen een lekker zonnetje bij 17 graden. Weinig wind en een zeer gevarieerd parcours. Openbare weg, zandpaden, duinweggetjes en zelfs een stukje strand waren het lot van de lopers.

Beide Texelse zussies hoorden bij de crew en stonden de lopers het bos in te sturen. Ja, de goede kant op het bos in natuurlijk. Laten we dat even duidelijk maken.

Ik heb Annemieke naar de boot gebracht en ben daar toen meteen gebleven om haar, en de resterende 1.599 andere lopers, weer op te wachten. Met wat brutaliteit heb ik mezelf een mooi plekje bovenop de brug veroverd. Mooi uitzicht op de aankmost van de boot en de start van de halve Marathon van Texel.

Let niet alleen op de schitterende foto's :-) maar speciaal op de dame met startnummer 1011.

Het resultaat van al die trainingsarbeid? Een hele mooie tijd van 1.58.49, de 19e dame, van de 70, in haar catagorie. Kijk, ze was natuurlijk al mijn kanjer maar nu helemaal dat snap je.

Vanmorgen wakker geworden kwam ze toch wel wat langzaam op gang.....

Op de foto klikken maakt 'm 1000 pixels groot, terug naar de blog met de knop "back" in je browser. Da's dat pijltje naar links dat linksboven in je scherm staat...


De dames bezig met het spandoek. Leuk gedaan meiden!!
Even een massage van zussie Wilma.
Da's best ver hoor, 21 kilometer op gele Crocs.

Het grote en uitbundige ontvangstcommitee.
Op weg. Die fietsers moesten behoorlijk aanzetten kan ik je vertellen.
In het midden, German Silva, de initiatiefnemer van deze Halve Marathon. Winnaar van de Marathon van new York in '94 en '95.


Daar loopt ze, helemaal rechts in beeld.

Een zwaai en een lach en weg was ze.

Het roze en het oranje team.
Eindelijk is iedereen voorbij.
Hier rechtsaf het bos in alstublieft.
Mooie hanenkam hoor. Wel lastig bij zijwind lijkt mij...



En alweer rechts in beeld.







Op herhaling bij de ENKA.

Gewoon weer eerst een teaser in de header. Vanavond of morgen de foto's van vandaag. Bizar mooi nog steeds. Samen met camera kameraad Chris weer eens wezen sjouwen daar. Mooi hoor. Zelfs de sloopfoto's hebben wel wat. So, stay tuned!!

vrijdag 26 september 2008

Bij de herinneringen aangekomen

Zoals ik in het bericht hieronder schreef ben ik gisteren bij het Airborne monument op de hei geweest. Om nog even stil te staan bij de herdenkingen, te kijken naar de gelegde kransen, om de persoonlijke boodschappen bij die kransen te lezen en om te fotograferen natuurlijk. Dat laatste om het moment vast te houden en met anderen, zoals jullie dus, te kunnen delen.

Klikken vergroot naar 1000 pixels, terug met "back" in je browser.





Op weg naar herinneringen.

Momenteel ben ik even "in between jobs" dus heb ik 7 dagen vrij. Daar schrijf ik binnenkort ook nog wel even een ontboezeming over, heb geduld. Gisteren ben ik nog naar het Airborne monument hier op de hei geweest. Vanavond plaats ik de foto's maar deze, op weg naar zeg maar, vond ik al wel zo geslaagd dat ik die even wil delen. Gewoon een funpic natuurlijk.


dinsdag 23 september 2008

Oosterbeek, war cemetery

Na de luchtlandingen zijn we doorgefietst naar Oosterbeek. Naar de War Cementry om precies te zijn. Hier liggen in totaal 1.700 gesneuvelde militairen. De dag na ons bezoek was er een grote afsluitende ceremonie dus alles was tip top in orde. Er werden veel oud strijders en andere mensen verwacht.

Als je zo rondloopt zie je soms bizare namen: J.W. Hope. Hij sneuvelde maar gaf ons hoop. Het gedicht onderaan zijn steen vind ik heel mooi.

I miss your smile
your loving ways,
with you I spend
my happiest days.

Of het graf van William Gregory. Dat met die twee rozen op de voorgrond. Overleden in 1988 op 80-jarige leeftijd. En dan niet in je thuisland begraven willen worden maar in Oosterbeek, tussen je maten. Wat moeten die mannen mee hebben gemaakt om zo'n band met elkaar te hebben.

Zondag na de ceremonie zijn we nog even geweest. Nu met de kinderen zodat ook zij zien en weten wat er in ons land, en in onze directe omgeving, is gebeurd. Ik sprak daar de voormalige directeur van het Airborne museum. Hij vertelde dat er vorig jaar nog een stoffelijk overschot was gevonden dat ook nog geïndentificeerd kon worden. Vanuit Engeland kwamen soldaten en oud strijders over om de man met militaire eer te begraven. Zo in het dagelijks leven is het iets wat voorbij komt in de krant en waar je niet al te veel aandacht aan schenkt. Maar als iemand je het verteld en je staat aan dat graf dan raakt het je. Mij wel tenminste. Diep...

een klikje maakt de foto 1.200 pixels groot, terug via "back" in je browser.














maandag 22 september 2008

Airborne in kille cijfers

We waren met z'n vieren. Dronken hier op nummer 96 tussen 10 en 10.40 in totaal 8 bakken koffie met 4 verse stroopkoeken. Daarna haalden we uit 2 auto's in totaal 3 fietsen. In 2 groepen van 2 begonnen we de tocht. Na een minuut of 15 waren we bij de hei waar we 2 man kwijt raakte. Na 10 minuten waren we weer met z'n vieren. In ruim een uur maakten we 8 stroopwafels soldaat en maakte 1 Canon en 3 Nikons een paar honderd foto's.

Na een kilometer of 8 waren er 1 saté met brood, 1 uitsmijter spek, 1 uitsmijter ham kaas en 1 Italiaans bol. 3 capuccino en 1 Cola Light. Zeker € 40,--. Daarna nog een kilometer of 10 voordat we bij de 1.700 oorlogsgraven kwamen. Zeker 15 kilometer naar de italiaanse ijssalon voor 4 heerlijke ijsjes. Dan door naar nummer 96 waar in no time 6 flessen Grolsch en 1 jus d'oragne verdwenen in 4 dorstige kelen.

In totaal 36,45 kilometer met een gemiddelde van 17,4 kilometer per uur. Mijn hoogst gereden snelheid 35,5 km/h.

Heren nogmaals, bedankt voor de leuke dag. Het was weer prima en ik zie uit naar onze volgende ontmoeting.

Airborne, de springers.

Afgelopen zaterdag 20 september was de 64ste herdenking van operatie Airborne. Als onderdeel van die operatie zijn 10.000 parachutisten boven de Edese hei gedropt. Elk jaar wordt deze dropping herdacht met een fors aantal parachutisten dat dan nog eens de sprong maakt. Jarenlang sprongen er ook nog een aantal krasse knarren, mannen die in september '44 ook naar beneden kwamen. Weliswaar in tandemsprong maar zij nog steeds liever dan ik. Vorig jaar sprong de laatste, dit jaar wilden er nog wel een aantal maar het was niet meer verantwoord. Eind 80 begin 90 jaar oud en dan nog willen springen om je maten te herdenken. Wat moet dat een vreselijke periode in hun leven zijn geweest. Iets waar ze nu met trots en ontroering op terug kijken. Iets wat wij niet kunnen bevatten.

Samen met Roeland, Bart en Gerard ben ik naar de hei geweest om de springers te fotograferen. Ik heb niet actief door de mensenmassa heen gelopen dus markante koppen met rijen lintjes zul je niet tegen komen. Wellicht volgend jaar tijdens de 65ste herdenking.

Klikken maakt de foto 1200 pixels groot, terug via "back" in je browser.