Echt waar, ik beloof het: dit zijn de laatste herfstfoto's van dit jaar. Ik had ze nog in een vergeten mapje staan maar vond het te jammer om ze naar de digitale jachtvelden te verwijzen. Maar vlotjes door PhotoShop getrokken en op het blog geslingerd.
Maar het zijn echt de laatste hoor!
Tijdje terug alweer naar de Heidebloem Plas en de Kreelse Plas geweest. Het was zo goed als windstil die dag dus ideaaal voor mooie spiegelingen in het water. Eentje heb je er al eens kunnen zien, een weekje terug geloof ik, maar de andere drie zie je voor het eerst.
De foto in de header staat voorop de Ede Stad. Da's de lokale gratis krant hier in Ede. In de tekst bij de foto wordt direct al mijn naam genoemd. Vet Koel volgens Aron.
Je koopt er niets voor en vandaag wordt de vis in die krant verpakt maar het streelt toch wel je ego moet ik zeggen!
Gezien de onderstaande posting moet ik nu natuurlijk wel even een "kreet van de dag" de digitale ether inslingeren. Ook gezien mijn persoonlijke ontboezemingen die bij de aanschaf van "de poeperd" horen.
wie ver
wil komen
moet eerst
gaan zitten
Je kunt natuurlijk ook de beide rijtjes van boven naar beneden lezen, dat gaat ook. Wie wil moet gaan. Da's een waar woord, maar het tweede rijtje is wat positiever en constructiever: Ver komen? Eerst zitten!
En zo is 't.
Laatstelijk met wat camerakameraden aan het flitsen geslagen. Was niet eenvoudig om te doen hoewel de principes niet moeilijk zijn. Je merkt toch dat je wat praktische vaardigheden tekort komt op zo'n moment. Geeft niets, was evengoed erg leuk en leerzaam om te doen.
Leuk, en goed!, was het dat de Gastheer ons min of meer dwong om vooraf op te geven wat je wilde gaan fotograferen en wat voor soort sfeer en foto je wilde gaan maken. Zo werd je toch wel "gedwongen" om je voor te bereiden en dat is natuurlijk nooit verkeerd. Zoals een trainer ooit riep "Voorbereiding is 80% van het succes!"
Gezien de platen hieronder roep ik "wie ver wil komen moet eerst gaan zitten"
Zoals good old Frank Sinatra al zo mooi zong.
Zondagavond laat nog op stap geweest met "de koude schaapskooi" tot gevolg. Maandagochtend nog even het bos in gewest met, onder andere, de onderstaande foto's als resultaat.
Wat een gesneeuw vandaag zeg. Heul veul zeg maar. Vanavond maakten de meisjes hier een giga sneeuwpop. Toen ze de warme choco op hadden ontstond bij mij het idee om als iedereen op bed lag er nog even een uurtje op uit te trekken. Mooi foto's maken van een donker en besneeuwd landschap. Viel toch wel iets tegen. Een laantje met bomen is veel te donker om mooie details op de foto te krijgen. En een weids landschap wordt niets vanwege de lichtvervuiling in Nederland. De horizon is gewoon niet donker genoeg maar een soort van vies geel. Ziet er echt heel raar uit. Niet mooi raar maar vreemd raar zeg maar.
De schaapskooi is wel mooi geworden al zeg ik het zelf. Is niet alleen fototechniek maar ook nog wel wat Photoshop aan te pas gekomen...
Morgenvroeg, oeps dat is niet morgen maar vandaag al..., fluks Aniek naar school brengen en dan op de fiets het Binnenveld in. En nog wat boslaantjes die ik al eerder gefotografeerd heb. Dus volg de blog aandachtig: vanavond sneeuwfoto's!!
Het Nationaal Park "de hoge Veluwe" is vooral bekend, bij mij althans, om zijn troosteloze stuifzandvlaktes. Niets wil er groeien dan een verdwaalde Vliegden. Door de constante inwerking van de wind groeien deze dennen niet netjes omhoog maar verwringen zij helemaal. Een heel bizar gezicht. Samen met de echt Hollandsche Luchten en mijn Cokin verloopfiltertje kon ik deze beelden vastleggen. Denk zo dat ze mij daar wel vaker zullen zien rondfietsen.
Ik hoop dat jij net zo veel plezier hebt bij het bekijken ervan als ik had tijdens het maken en de post processing.
Omdat het allemaal landschapfoto's zijn heb ik ze omgezet naar breedbeeld formaat 16:9, dat gaat een beetje richting de panoramamaat en vond ik wel mooi passen bij het thema.
Natuurlijk weer klikbaar, terug via "back" in je browser.
En dan niet fietsen als zelfstandig naamwoord, nee fietsen als werkwoord.
Maar toch wel mooi hoor dat Nationaal Park "de hoge Veluwe".
Ik heb een heerlijke dag gehad.
Morgen begint er weer een nieuwe week. met nieuwe kansen en uitdagingen. Eén van die uitdagingen is om een mooie serie foto's van mijn trip naar de Hoge Veluwe te posten op m'n site. En hier natuurlijk ook lieve blogvrienden.
Om jullie alvast wat te kietelen heb ik de header van het blog al vast aangepast.
So stay tuned!
Vandaag ben ik maar eens naar het Nationaal Park de Hoge Veluwe geweest. Natuurlijk op de fiets. En dan niet zo'n beroemde witte fiets. Nee, gewoon op mijn eigen fiets. Helemaal vanaf huis. En dat was best wel ver en ik heb dan ook best wel moeie beentjes. Een dikke 50 kilometer is best veel voor een ongetraind iemand.
Maar het was de moeite waard moet ik zeggen. Best een leuke dag gehad zo in m'n eentje. Eindelijk niemand die me tegenspreekt of zegt wat ik allemaal de komende uren moet gaan doen.
Zo vlak bij de ingang van het Kröller Müller zag ik iets vreemds in de grond staan. Zeker door een bouwvakker van de steiger gegooid.
De andere foto's volgen nog. Eerst een tijdje met de beentjes omhoog...
Tijdje terug alweer was ik bij de ENKA om UrBex foto's te maken. Dat was toen de tweede keer dat ik er was. Toen bekroop mij al het idee om nog eens een keertje terug te gaan als het erg slecht weer was en dan van die "vieze" foto's te gaan maken. Die foto's wilde ik dan in Z/W omzetten en gebruiken voor een fotofilm. Lekere rauwe muziek eronder en dan Joetjoeben die handel.
Gisteren was het eindelijk zo ver dat het lekker Hollandsch herfstweer zou worden. Camera gepakt, zwikkie objectieven in de tas en daar ging Jack. Vorige week had ik al gezien dat de poort nu gewoon openstaat, ik ben dus zo het terrein op gefietst. Niemand te zien bij de bureaucontainers.
Fiets neergezet, camera uit de tas, Cokin set erop om mooie donkere, dreigende luchten te kunenn fotograferen en nog steeds niemand te zien. Totdat ik van de Stelcon platen af stapte natuurlijk....
"Gelukkig, dezelfde opzichter als de vorige keer en toen ging het ook goed" flitste er door mij heen. Maar deze keer liep het helaas toch anders af. "Meneer, er komen momenteel gemiddeld 10 fotografen per week hier het terrein op. Die moet ik persoonlijk begeleiden want het is nu echt veel te gevaarlijk aan het worden. Er rijden 15 sloopkranen op het terrein en alle kelders liggen open en bloot op een niet oplettende fotograaf te wachten. Da's ondoenlijk voor mij".
Smeken en paaien hielp helemaal niets. Ik mocht vanaf de Stelcon platen foto's maken maar er geen stap vanaf doen. "En 's nachts lopen er weer honden meneer want ik neem geen risico meer met al die mensen die het terrein op willen". Tja, Jack droop af. Camera in de tas, fiets weer gestart en daar ging ik op m'n Batavus Cabriolet. Op dat moment brak de lucht, het werd helder en het begon te regenen. Het had zo mooi kunnen zijn....
Dan maar een fotofilmpje van vorig fotomateriaal. Ook leuk. Vergeet niet het geluid aan te zetten. Als je het niets vindt kan het immers ook weer uit...
Klik de link hieronder:
http://uk.youtube.com/watch?v=fxP2pyMmVNs
Nou daar zijn ze dan: de paddo's uit het Geldersch Landschap. Sorry swa Geert maar de paddo's hier in Gelderland zijn natuurlijk way more beautiful dan in dulling Utrecht!
Het valt nog niet mee om die krengen netjes op de foto te krijgen. Goed, ze lopen niet weg maar daar is ook alles mee gezegd. Ze staan waar ze staan en door er om heen te lopen moet je de achtergrond maar uitkiezen. Dat was in dit geval niet al te makkelijk want het lag meer dan vol met afgevallen takken. Die heb ik zo goed en zo kwaad als het ging weggepakt en ben toen op de knietjes gaan liggen.
Maar om nou te zeggen dat er overal een mooi romig bokeh is ontstaan...Nou nee. Net niet. Ze staan net altijd een behoorlijk stuk van de achtergrond verwijderd natuurlijk En dat geeft soms een wat onrustig beeld. Maar aan de andere kant geeft dat ook wel weer wat charme aan de foto's. Die dingen staan nou eenmaal in de wilde natuur en dat mag je best een beetje zien. Om ze nou te gaan plukken en op een omgevallen boomstam te leggen zodat je de achtergrond beter in de hand hebt gaat mij toch wat te ver. wat jou?
Groter door te klikken en terug via "back"in je browser. As usual.
Het spijt mij lieve blogvriendjes maar ik kan geen genoeg krijgen van die prachtige herfstkleuren die er momenteel in de natuur te zien zijn. Gisteren weer een stuk gefietst en deze heerlijke bomen vastgelegd. Moet je zien wat een kleuren. Heerlijk toch hoe alles wat groeit en bloeit ook weer afsterft en ons verrast met zo'n kleurenpracht? Wat een sentimenteel gezwets, pffff.
Ook nog paddo's maar die komen nog wel. Daarvoor moet je maar even naar de header kijken.
Vandaag naar het bos voor paddofoto's. Die heb ik ook gemaakt maar laat ik morgen wel zien. Voor vanavond nog even vlug een mooi doorkijkje. Let op het mooie licht links in de bomen, prachtig was het!!
Natuurlijk weer klikbaar voor groter en terug via "back" in je browser.
Eindelijk, na veel zwoegen, zweten, passen, meten en tussentijds nietsdoen is dan eindelijk de slaapkamer klaar. Pffffffff wat een klus zeg.
Gisterenmorgen was ik onderweg met het Openbaar Vervoer. Lekker relaxed vanachter het raampje zag ik een mistig landschap voorbij komen. Begin van de middag weer thuis en meteen maar op de fiets gesprogen en het Binnenveld in gereden. Prachtig daar hoor. Maar ja, alle wegen zijn daar bochtig en normaal heb ik wel een hoge Wageningse flat als baken. Nu dus niet.... Na lang fietsen besloot ik het op te geven en het toch maar te vragen. Mijn richtingsgevoel was dus exact 180 graden gedraaid. Nog net op tijd om Aniek uit school te halen.
Wel heerlijk gefietst en ook best wel mooie foto's gemaakt. Geven de sfeer goed weer.
De foto's zijn weer klikbaar voor een groter beeld, terug via "back" in je browser.
Zo ergens aan het begin van de zondagmiddag slaat altijd de verveling toe in huize Morren. De boterhammen zijn gezakt, de vaat is aan kant en dan? Ja, en dan?? Dan moet er een activiteit ondernomen worden. Aniek wil altijd fietsen, Aron wil altijd thuis blijven, Annemieke wil altijd weg en ik... ik wil eigenlijk helemaal niets. Maar ja, mijn stem geeft dus de doorslag. Het duurde en paar jaar maar eindelijk heb ik hier in huis dus ook wat te zeggen! Het doel van de zondagmiddagactiviteit. Ha !!
Lekker belangrijk...
Dit keer naar het bos. Niet naar de hei natuurlijk want daar is het geen herfst. Althans, niet zichtbaar. Maar weer eens naar De Sijsselt. Niet naar de plek waar we altijd naar toe gaan maar helemaal naar de andere kant. Voor de kenners: bij de ENKA volkstuinen.
Prachtig bos daar hoor. Mooie lange lanen en paden met heel veel mooi gekleurd blad. Niet geheel toevallig had ik de camera mee genomen natuurlijk. Kon niet alleen mooie plaaties schieten maar hoefde daardoor ook niet mee te doen aan de activiteiten in de bovenste twee foto's. Niet actief in ieder geval. Passief wel want Aron wist me heel goed te vinden met een hand vol lekker soppig nat herfstblad...
