Voedselbank.

In deze voor mens en dier zo barre tijden hebben wij hier in huize Morren van de nood een deugd gemaakt.

Sinds jaar en dag smeken de grutto's om eens een echte wilde kokosnoot te mogen proeven. Niet van dat kunstmatig gekleurde kokosbrood uit Harderwijk, nee echt eerlijk onvervalst kokos. Zo uit de noot. Vandaag was ik bij de groentenboer voor de dagelijkse vitamines en daar lag zowaar een doosje van deze vrolijke noten ons aan te staren. Het nootje liet zich gewillig afrekenen en lag prinsheerlijk tussen de appels (Rubens) en de sinaasappelen (de Drie Vrouwen) in het plastic tasje. Naar huis togen wij met gezwinde spoed, so far so good.

Thuisgekomen vlot de boormachine tevoorschijn gehaald en de drie gaatjes aan het spitse einde van de noot voorzichtig maar doortastend doorboort. Triomfantelijk togen wij naar binnen alwaar wij het aanwezige kokosnat in een glas goten. Het was welliswaar slechts een schamele hoeveelheid maar toch, het was origineel kokosnotensap!!

Aniek kon het sap niet waarderen en nadat ik slechts één klein teugje had genomen heb ik de rest aan Aron gelaten. Die eet en drinkt immers alles. Maar ook hij was niet enthousiast.

Dan de noot kraken teneinde het vruchtvlees, de copra, te kunnen nuttigen. Noot in de bankschroef geklemd, forse zaagsnede dwars over het spitse einde gemaakt en de noot daarna haaks op de zaagsnede weer in de bankschroef zetten. Enige ferme draaien aan de zwengel en er spatte een mooi deel van de harde buitenzijde van de noot.

Weer naar binnen om uit deze scherf het kostelijke tropische vruchtvlees te kunen proeven.

De rest van de kokosnoot hangt nu buiten met een klodder pindakaas in z'n ingewanden om het nog enigszins smakelijk te maken voor de vogels.